https://noboqbartar.ir/shop
کتاب تئاتر سیاسی اثر اروین پیسکاتور با ترجمه سعید فرهودی است، این کتاب (تئاتر سیاسی اروین پیسکاتور) حاوی اجراها و رخدادهای مربوط به سال های 1919 تا 1929 است که نامبرده در چند تئاتر برلین به صحنه برده است و در حقیقت گزارشی است مفصل از خود این کارگردان نامی آلمانی از آن سال های پرالتهاب کشور مزبور. پیسکاتور پس از 10 سال تلاش پر حاصل هنری اش سرانجام با اوجگیری نازیسم مجبور به جلای وطن گشته و به آمریکا رفت.
ایشان، مردان، مردان ایران، با دل خود، با دل خود، با دل اندوهنار خود میگویند: ما اینک چه میتوانیم؟ که کمانهامان شکسته، تیرهامان بی نشان خورده، و بازوهایمان سست است. ورراست و چنین بود. زیرا ک ایشان از جنگ دراز آمده بودند. که جنگ درازشان سخت بود. که تیرانداز از تیر، و کماندار از کمان پیدا نبود. و بی نشان مردها هزار هزار، از سرزمینهای دور دور آمده بودند. از سرزمینی که کمان خوب دارد، یا آنکه کمندهاش سخت تابیده. از آنجا که برش چهارگونه باد میوزد، یا دشتی که درش پرآب ترین رود میرود. و چنین، هرکس از هرجا آمده بودند. اما از ایشان – از مردان – هرگز به سرزمین خود بازنگشتند، هیچ! و دلها پراندوه؛ که آسمان تاریک بود. که آسمان خود پیدا نبود. که خورشید گریخته
انتشارات اختران منتشر کرد: تئاتری که در این کتاب سخن از آن است، به هیچ‌وجه دغدغه‌ی صرفا جمع محدودی از روشنفکران نیست. این تئاتر می‌تواند زبانی تازه، ایده‌هایی تازه و رهیافت‌هایی تازه وفلسفه‌ای پرشور و تازه فراهم کند تا، در آینده‌ای نه چندان دور، شیوه‌های تفکر و احساس عامه‌ی مردم را تغییر دهد. به علاوه، من معتقدم این نوع تئاتر، که هنوز بعضی از منتقدان آن را به اشتباه می‌فهمند، به درک گرایش‌های رایح تفکر در سایر زمینه‌ها نیز کمک می‌کند، یا دست‌کم نشان می‌دهد که چگونه قراردادی تازه از این نوع، بازتاب تغییراتی‌ست که در نیم قرن اخیر در علوم، فلسفه و روان‌شناسی رخ داده است. تئاتر بی‌این‌که مانند رسانه‌های جمعی باشد، هنری‌ست که بیش از شعر یا نقاشی انتزاعی حاصل کار گروهی‌ست، نوعی فصل مشترک است، جایی‌ست که گرایش‌های عمیق‌تر تفکر در حال تغییر، برای اولین‌بار، به
اکثر قهرمانان درام لورکا، بار گران وزنی را بدوش می کشند. بار آیین و رسومی خانواده گی، بار س،نن ستم گر و سخت گیر شرافتی که امروز دیگر به هیچ روی قابل درک و فهم نیست. مردها، بچه ها، مادران_ که در همه حال، از دید لورکا ، قربانی شرایط اند-بدین سنت گردن می نهند. به بیان دیگر: آنان با اطاعت و انقیاد خویش حتا به هنگامی که از آن جز دردو رنج حاصلی بر نخواهند گرفت، سنت ها را جاودانی می کنند. و از آنجا که مادران بدین سنن خانواده گی سر تسلیم فرود می آوردند، مرگ یا قربانی شدن فرزندان خود را چون امری اجتناب نا پذیر می پذیرند.
کتاب حکومت نظامی اثر آلبر کامو، نمایشنامه‌ای است که دغدغه‌هایی تقریبا مشترک با رمان طاعون دارد. انگار که این نمایشنامه سایه‌ای از همان کتاب طاعون به شکلی دیگر و یا در قالبی دیگر باشد. هرچند که خود آلبر کامو گفته است: باید ذهن خوانندگان را روشن کنم که این کتاب به هیچ وجه از رمان خود من به نام طاعون استنساخ نشده است.
این کتاب شامل پنج نمایشنامه مشهور تاگور، فیلسوف و شاعر هندی است که به نام های پستخانه، سانیاسی یا مرتاض، مالینی، قربانی و پادشاه و ملکه به زبان فارسی ترجمه شده است. وی هموراه می کوشید تا با روش های صلح جویانه، اوضاع اجتماع را اصلاح کند و در سال 1913 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
گم‌گشته و بازیافته: بار دیگر زن منحرف – لیندا ناکلین / گلنار نریمانی در این کتابچه به پدیده فحشا وخودفروشی زنان از دید اهل هنر وقلم پرداخته شده است.
محمد بن ابی البرکات جوهری نیشابوری یا به شکلی دیگر ابن ابی البرکات، نویسنده و گوهرشناس ایرانی در سده ششم هجری در نیشابور بود. او مولف کتاب مهم «جواهر نامه نظامی» است. از زندگی ابن ابی الیرکات جزئیاتش معلوم نیست. فقط آن که شغل او زرگری و سنگ‌شناسی بوده‌است. «جواهرنامه نظامی» پس از الجماهر فی الجواهر تالیف ابوریحان بیرونی که به زبان عربی است از کتاب‌های مهم مربوط به جواهر، سنگ‌های قیمتی، فلزات و ممزوجات (الیاژ) و تلاویحات به‌شمار می‌آید. اهمیت عمدهٔ جواهر نامه که به سال ۵۹۲ هجری تالیف شده این است که مولف هم چنین پدر و پسرش پیشنهٔ جوهری داشته‌اند یعنی زرگر و حکاک بوده‌اند. نام کتاب در سه نسخهٔ ترکیه، قم و تاشکند جواهر نامهٔ نظامی است. اما در نسخهٔ ملک (تهران) به غلط جوهرنامهٔ نظامی نام گرفته‌است. مصحح کتاب پس از شناسایی مولف و
کتاب آونگ خاطره‌های ما مجموعه‌ای از 3 نمایشنامه است که به گفته عباس معروفی قرار بوده در ایران چاپ و منتشر شود. صحنه با برشی طولی از یک مغازه ساعت‌سازی آغاز می‌شود، که به دیوارهای آن تعدادی ساعت جورواجور آویخته شده است. زمان اجرای نمایش، صدای گنگ تظاهرات خیابانی می‌آید صدای تند جماعتی که شعار می‌دهند و رد می‌شوند. در شروع مردی خوش‌پوش و مرتب، به سمت مرد ساعت‌ساز میرود و با او شروع به صحبت می‌کند. او از ساعتی حرف می‌زند که مدت‌ها پیش در یک درگیری دوستانه از بین رفته است. مرد به ساعتش علاقه عجیبی داشته است ولی مرد ساعت‌ساز نه مرد و نه ساعتش را به خاطر نمی‌آورد. در هنگامه صحبت مرد ساعت‌ساز با مشتری، جماعتی از جلو مغازه رد می‌شوند که شعار می‌دهند: «زنده باد، زنده باد» و این کلید ورود به بحثی می‌شود
مَکبِث نمایشنامه‌ای تراژدیک اثر ویلیام شکسپیر است. نمایشنامه مکبث، کوتاه‌ترین تراژدی و یکی از محبوب‌ترین آثار اوست که در سال ۱۶۰۶ نوشته شده است.